4 juli 2024
In de eerste helft van juni was ik met een groep studenten van de TUA bij All Nations Christian College, vlak boven Londen. In de missie-statement van All Nations staat het volgende (ik vertaal het uit het Engels): ‘Wij willen Bijbels gewortelde, hoopvolle en cultureel relevante betrokkenheid bij Gods missie cultiveren door discipelen van Jezus Christus te trainen en toe te rusten in samenwerking met de wereldwijde kerk.’
Dat is een hele mondvol, maar als je er rondloopt en in gesprek komt met de docenten en studenten, merk je dat er heel veel van wat in dit statement staat gewoon gebeurt. Er waren op het moment dat wij er waren studenten van 26 verschillende nationaliteiten, van over heel de wereld. En als je dan samen de Bijbel leest, en bidt, en zingt, proef je iets van een voorsmaak van wat in de visioenen van Openbaring 7 wordt verteld. We zijn op weg naar het moment dat er een ontelbare menigte zal staan voor de troon van God en van het Lam; die menigte komt uit alle volken en landen en talen. En de lofzang gaat eindeloos door, want de verlossing, de redding is van God. Daar gaat het naartoe.
In Londen proefde ik er weer iets van. Net als in de voorgaande jaren dat ik er kwam. Ik genoot met volle teugen. En ik niet alleen: de studenten ook.
In de lessen die we volgden, werd en wordt steeds de lijn getrokken naar het werk dat God in deze wereld aan het doen is. All Nations is een zendingsschool, en verschillende zendingsorganisaties, waaronder ook deputaten Buitenlandse Zending van de Christelijke Gereformeerde Kerken, sturen mensen daarheen ter voorbereiding op hun uitzending. Ook dit jaar kwamen we er weer aardig wat landgenoten tegen. De hele sfeer op de school ademt zending en de toerusting daarvoor, voor mensen die naar verre oorden gaan, maar ook voor mensen die in hun directe nabijheid betrokken zijn in dat werk van Gods zending. Want (nog een stukje uit de documentatie van All Nations): ‘Christenen hoeven niet langer naar het buitenland te gaan om zich bezig te houden met interculturele zending. We komen voor onze eigen deur mensen uit heel veel verschillende culturen tegen. Migratie en de mogelijkheid van het snelle wereldwijde reizen hebben onze wereld veranderd in een caleidoscoop van culturen in bijna elk land en werelddeel. Maar dit is de wereld waar God van houdt en waarvoor Hij zijn Zoon Jezus stuurde om te sterven.’
In het bewustzijn van die werkelijkheid is men bij All Nations bezig. En je proeft het. Vooral ook het besef, bij de docenten en bij de studenten, door God geroepen te zijn om je plek in te nemen in Gods missie. God zoekt de wereld. Hij heeft de wereld lief (Johannes 3) en Hij heeft de gemeente van Christus in de wereld een plek gegeven. Niet om er stilletjes te zitten en zich zo ver mogelijk van de wereld vandaan te houden, maar om zich te laten inschakelen en gebruiken in die missie van God.
We praatten tijdens de week verschillende keren als groep met elkaar, vanuit de vraag wat het met ons deed om daar te zijn. En we hadden allemaal iets van: ‘hier kun je er niet omheen. Christen zijn betekent dat je getuige bent.’ Want: ‘hoe zal de wereld waarin wij leven, met al die mensen om ons heen, met de goede boodschap van Gods liefde in Jezus Christus geconfronteerd worden, als wij het niet laten horen en zien. In onze woorden en daden.’
Maak ons tot een stralend licht voor de volken. Voor alle volken. All Nations.
Dr. J. van ’t Spijker, universitair hoofddocent missiologie en evangelistiek