7 juli 2025
Graduate Week voor promovendi: ‘You’ll never walk alone’
Mijn naam is Heru Lin, ik kom uit Jakarta, Indonesië. Dit is mijn derde keer bij de TUA Graduate Week. Inmiddels weet ik dat ik lange dagen, veel lezingen en veel cafeïne kan verwachten. Toch zijn er altijd verrassingen. Terwijl ik dit schrijf tijdens de afsluitende sessie getiteld ‘Bach, de Bijbel en de schoonheid van onderzoek’, valt het me op hoe zelden ik doctoraatsonderzoek associeer met het woord ‘schoonheid’. Maar de afgelopen week heb ik ontdekt dat schoonheid me op vele manieren omringt. Ik wil er graag een paar met jullie delen:
#1 De schoonheid van het thema ‘De zoektocht naar waarheid’
Tijdens de openingssessie werden we eraan herinnerd dat christelijke wetenschap een zoektocht naar waarheid is, en dat deze zoektocht een lange en uitdagende reis kan zijn. Toen ik over mijn schouder keek en zowel bekende als onbekende gezichten zag, voelde ik me gerustgesteld dat we allemaal samen op deze reis zijn. You’ll never walk alone! (En ja, ik hoor de Liverpool-fans al scanderen.)
Dat we samen op weg zijn, kwam het duidelijkst naar voren in onze werkgroepssessies, waar we voorstellen en de voortgang van onze dissertaties deelden. Het was heel bemoedigend om ieders gedachten en meningen te horen en elkaar te helpen een stap verder te komen door vragen te stellen, dóór te vragen en advies te geven om iedereen scherp te houden. Geweldig!
#2 De schoonheid van kameraadschap
Ik denk dat de meeste mensen het met me eens zijn dat het uitwisselen van grappen en grollen in de eetzaal net zo stimulerend kan zijn als het uitwisselen van ideeën in de collegezaal. Voor de nieuwkomers is het misschien alsof ze naar een schoolbal gaan, nerveus maar ook enthousiast om hun nieuwe collega's en professoren te ontmoeten. Voor ons oudgedienden voelt het als een jaarlijkse reünie, alsof we bijpraten met lang verloren gewaande neven en nichten uit verre landen onder het genot van koude broodjes (en als we geluk hebben, onder het genot van gebakken rijst tijdens het avondeten). Volgend jaar misschien met een koud biertje?
Tijdens ons weekenduitje bezochten we het protestantse klooster Nieuw Sion, waar we niet alleen genoten van diepgaande gesprekken, maar ook leerden ons aan te passen aan een contemplatieve, stille kloosterlijke levensstijl. We hoorden hoe nonnen en monniken vroeger volledige stilte in acht namen en zich alleen met handgebaren uitdrukten. Ik kan niet anders dan denken dat deze Graduate Week een miniklooster is geworden – een toevluchtsoord waar we kunnen ontsnappen aan lawaai en afleiding en ons kunnen concentreren op onze zoektocht naar waarheid.
#3 De schoonheid van diversiteit
De Graduate Week begon net na afloop van de NAVO-bijeenkomst, maar de diversiteit onder ons in Apeldoorn overtrof die van welke bijeenkomst van topmensen in Den Haag dan ook.
Tijdens de chapel op maandag deed het gezamenlijk zingen van ‘Amazing Grace’ me denken aan een toekomst waarin mensen van alle talen en culturen in eenheid God zullen aanbidden. Even zag ik een voorproefje van dat visioen: deelnemers uit Nederland en andere Europese landen, de Verenigde Staten en Canada, Australië, Korea, Egypte, Nepal, Nigeria en Indonesië - alle vijf continenten vertegenwoordigd!
Naast onze nationaliteiten liet de grote verscheidenheid aan onderzoeksonderwerpen zien hoe ieder van ons gevormd is door de unieke uitdagingen van onze eigen omgeving. Het is een bewijs van hoe God Zijn volk op diverse en bijzondere manieren leidt.
#4 De schoonheid van Christus in onderzoek
De ups en downs van doctoraal onderzoek zijn reëel en ik heb er vaak moeite mee. Mijn eerste reactie is dan om te denken aan wat mijn promotor, dr. Kater, ons ooit heeft gezegd: “Een doctoraat is niet je leven.” Maar als ik in een diepere existentiële crisis terechtkom, denk ik aan de vraag die Jezus aan zijn discipelen stelde: “Willen jullie ook niet weggaan?” Ondanks de verleiding om op te geven, geeft God me de kracht om te antwoorden zoals Petrus deed: “Heer, naar wie zouden wij gaan? U hebt woorden van eeuwig leven.” Deze reis gaat uiteindelijk over het nadenken over de schoonheid van Christus, als een uitdrukking van onze liefde voor God en anderen, niet alleen omwille van persoonlijke prestaties. Dus ik blijf zwemmen.
Toen de Graduate Week werd afgesloten met een proefschriftverdediging, werd ik eraan herinnerd dat elke reis, hoe uitdagend ook, een einde heeft. Ik kijk uit naar de dag waarop mijn kinderen hun vaak afwezige vader weer terug zullen hebben – en naar mijn terugkeer volgend jaar, met een hernieuwd doel en een hernieuwde gemeenschap.
Sampai jumpa tahun depan! Terima kasih. (Tot volgend jaar! Bedankt.)
Heru Lin, PhD-student
De deelnemers aan de Graduate Week
