27 mei 2019
De Dordtse Leerregels, misschien wel actueler dan ooit
‘Doch geprezen zij in der eeuwigheid de Heere, Dewelke (…) Zijn verbond niet vergeet en het zuchten der Zijnen niet veracht.’ Deze laatste twee dingen, waar de voorrede op de Dordtse Leerregels (DL) over spreken, werden vrijdag 10 mei 2019 op een conferentie aan de TUA overdacht en besproken. Een conferentie over de DL, Arminius en Gomarus, hun geschilpunt en de relevantie van dit alles voor vandaag.
De dag begon met een lezing van prof. dr. W. van Vlastuin over de katholiciteit van de kerk en de DL. Er blijkt in de DL nog heel wat over de kerk gesproken te worden. Dr. R.T. te Velde ging vervolgens in op de achtergronden van de Dordtse synode. Het geschilpunt ging allereerst over de rechtvaardiging door het geloof. Kort gezegd had Arminius dit leerstuk krachteloos gemaakt door het geloof niet als instrument, maar als werk te zien. Zo moest er van de mens nog wat komen, en was Christus’ offer alleen niet genoeg. Het bleek dat de remonstrantse leer raakvlakken heeft met die van Faustus Socinus. Deze achtergrond laat zien dat de leerstellingen van de remonstranten niet over een detail in de leer gingen, zoals nog wel eens gezegd wordt. Na een boeiende historische lezing over Richard Baxter (door dr. J. van der Kamp) en een goede lunch, volgde het middagprogramma. Na drie lezingen (vanuit de psychologie, prof. dr. H. Schaap-Jonker; over de volharding, prof. dr. A. Huijgen, en over de zekerheid, prof. dr. H. van den Belt) volgde met deze drie sprekers een discussie. Daarin ging het onder meer over onze psyche in samenhang met de leer van de uitverkiezing en de prediking van de verkiezing.
Het bleek op deze vrijdag hoe actueel de DL zijn en blijven. Misschien wel meer dan ooit. Want het blijft hierom gaan: Jezus Christus en Zijn volkómen werk. Niets uit mij, álles uit Hem, zo reis ik naar het hemels Jeruzalem. Toen, nu, en in de toekomst.
Henrian de Mots, bachelorstudent
