16 juli 2018
De Oertoer van begin tot eind: een onvergetelijke tocht
Ze waren er klaar voor. Vrijdag 6 juli om 7.15 uur 's ochtends vertrok het TUA-Team onder luid gejuich en vol goede moed bij de kerk van Zierikzee. Op dat moment lagen er nog meer dan tweehonderd kilometers te wachten op de renners. Om Apeldoorn te bereiken zou er nog een hele dag gefietst moeten worden.
Een goede start in Zierikzee
We zaten op dat moment nog vol energie. Hoe kan het ook anders, na de optimale verzorging in Zierikzee. Onze begeleiders hadden ons daar donderdagmiddag met de auto heengereden. Toen we aankwamen bij de CGK van Zierikzee, werden we daar hartelijk ontvangen en goed verzorgd. De maaltijd was heerlijk. Daarna vertrokken we naar gastgezinnen waar we de nacht doorbrachten, om de volgende ochtend alweer om 6.00 uur aanwezig te zijn bij de kerk voor het ontbijt. Het ontbijt was grandioos. Heerlijk verse broodjes, croissants en zelfs Zeeuwse bolussen. Echt briljant, een beter begin van de dag was gewoonweg niet denkbaar geweest. Tijdens het ontbijt ontvingen we drie supporters uit Doesburg. Deze heren waren om 3.00 uur 's ochtends opgestaan om naar Zierikzee te gaan. Daarna zouden zij de hele dag met ons meereizen.
De reis begint voorspoedig. Het weer is ideaal. Weinig wind, niet te koud en niet te warm. We kunnen dus lekker doorfietsen. Ondertussen wordt er gepraat en genoten van het weidse Zeeuwse landschap, waar de akkers vol gewassen staan. Al vrij snel halen we een wielrenner in. Het blijkt dat hij het TUA-Team heeft opgewacht en een eindje met ons mee wil fietsen, heel leuk. Net voor Goeree-Overflakkee keert hij weer om. In Goeree-Overflakkee worden we weer opgewacht door een wielrenner die een eindje met ons meefietst. Voor sommigen is de Oertoer dus ook reden om zelf de fiets te pakken. Net voor de Haringvlietbrug maken we onze eerste stop. We hebben op dat moment nog maar veertig kilometer afgelegd. Reden dus om snel weer op de fiets te stappen richting Zwijndrecht.
Langs Zwijndrecht, Noordeloos en Ede
We komen aan in Puttershoek aan de Oude Maas. Na ruim 70 kilometer beginnen sommigen onder ons wel te verlangen naar een tussenstop. Gelukkig is de CGK van Zwijndrecht vlakbij. Alleen nog even de Oude Maas oversteken met de pont. Dat blijkt alleen moeilijker dan gedacht. De pont blijft aan de overkant van de rivier liggen. We komen er tot onze schrik achter dat hij pas vanaf 12.30 u. gaat varen. Dat duurt nog twee uur... Wat nu? Dan maar omfietsen. Die paar kilometers kunnen er ook nog wel bij. Uiteindelijk moeten we 15 kilometer omfietsen. We rijden naar het westen en nemen de eerste tunnel onder de Oude Maas door. Een leuke tunnel trouwens; er is nauwelijks luchtweerstand en dus gaan we heel hard.
In Zwijndrecht worden we ondanks onze vertraging hartelijk onthaald. We krijgen eten en drinken en rusten uit. Nadat we weer op krachten zijn gekomen, horen we dat de CGK van Zwijndrecht tien euro per renner zal geven aan het doel van deze tocht: de Faculté Jean Calvin in Aix-en-Provence. Dat geeft moed om door te gaan, op weg naar Noordeloos. Alles loopt voorspoedig en we zijn daar net voor 13.00 u. Ook hier worden we gastvrij onthaald. We eten soep en broodjes. Na 125 kilometer fietsen gaat dat er wel in! Elke renner krijgt van de CGK van Noordeloos een pakket met daarin sap, nootjes en kaas uit de streek, een prachtig gebaar. Als we weer op de fiets stappen, krijgen we gezelschap van een gemeentelid uit Noordeloos. Hij stapt op zijn toerfiets en fietst een heel eind met ons mee richting Ede.
De weg naar Ede is nog lang. De renners beginnen moe te worden. En dan opeens: valpartij! Eén van onze renners is onderuit gegaan. Gelukkig mankeert hem weinig en stapt hij weer op zijn fiets. Want opgeven is natuurlijk geen optie.
We bereiken de Lek en fietsen een heel stuk over de Lekdijk. Achter ons rijdt onze volgwagen voor als er renners afstappen. Sommigen van onze renners beginnen het hier echt zwaar te krijgen. Niet gek na ruim 150 kilometer fietsen. Gelukkig worden we op verschillende plekken aangemoedigd door Wilma en Jannemarie (TUA-personeel) die een TUA-spandoek dragen. Dat houdt de moed erin. Bij Eck en Wiel nemen we de pont; deze vaart gelukkig wel. We rijden daarna Amerongen in en beginnen aan de eerste beklimming van de dag over de Utrechtse Heuvelrug. Deze beklimming is lang niet zo zwaar als de Amerongse Berg en dat is misschien maar goed ook. Uiteindelijk komen we rond 17.00 uur aan bij de CGK van Ede. We hebben dan bijna tweehonderd kilometer gefietst! In Ede hebben gemeenteleden pannenkoeken gebakken. Echt heerlijk voedsel na zo'n eind fietsen. Dat geeft weer genoeg energie voor de laatste veertig kilometer naar Apeldoorn.
De finish in Apeldoorn
Het tempo is eruit. De renners hebben meer dan tweehonderd kilometer gefietst en zijn moe. De wegen over de Veluwe zijn heuvelachtig en kronkelig. Het landschap is prachtig, maar zwaar. Tussen Otterlo en Apeldoorn ligt de zwaarste klim van de dag. Maar uiteindelijk halen we de top en kunnen we afdalen naar Apeldoorn. Net voor 19.00 uur bereiken we met elkaar de finish. Een uur later dan gepland, maar we hebben dan ook ruim 230 kilometer afgelegd. Op de TUA staan veel mensen op ons te wachten. Al die belangstelling doet ons goed. Mensen schudden ons de hand en feliciteren ons.
We eten met elkaar op de TUA. Na de maaltijd worden we nog toegesproken door verschillende mensen en wordt er een filmpje gemaakt voor de Faculté Jean Calvin. We horen daar dat we al meer dan € 10.000 hebben opgehaald voor deze protestantse theologische opleiding. Fantastisch om te horen, zeker omdat deze opleiding het niet breed heeft. Haar hoogleraren hebben soms zelfs moeite om rond te komen. Dan hebben wij het op de TUA maar goed. Ook krijgen alle renners en begeleiders een zonnebloem cadeau, met een knipoog naar Frankrijk.
Alle renners die van plan waren om deze Oertoer uit te rijden, hebben dat gedaan. Iedereen hield vol. Geen één renner kreeg materiaalpech, zelfs geen lekke band. Het weer was prachtig en tijdens de tussenstops ontmoetten we veel hartelijkheid en betrokkenheid vanuit de kerken. De Oertoer heeft de verbondenheid tussen de TUA en de CGK-kerken goed gedaan. Ook mochten we een prachtig bedrag ophalen voor het goede doel. Dit alles is reden tot grote dankbaarheid. Dankbaarheid naar alle mensen toe die deze tocht mogelijk hebben gemaakt. Maar vooral ook dankbaarheid naar God toe. God heeft ons onderweg bewaard en geleid. Hij heeft ons gezegend en deze hele onderneming doen slagen. Zonder Zijn zegen was dit niet gebeurd, want we zijn volledig van Hem afhankelijk. Daarom komt Hem de hoogste eer toe.
Door Dominik de Bruijne, masterstudent
Alsnog de OERTOER steunen? Klik hier. De Faculté Jean Calvin heeft onze financiële steun hard nodig!
