12 maart 2020
Psalmen in de Missio Dei: een bijzonder gastcollege
De colleges missiologie zijn altijd de moeite waard, niet in het minst vanwege de haast onuitputtelijke hoeveelheid anekdotes van onze eminente docent over het missionaire werk en leven in een zeker Afrikaans land.
Onlangs werden we getrakteerd op een bijzonder interessant gastcollege van Eric Sarwar uit Pakistan. Sarwar is een bevlogen voorganger, muzikant, auteur, kerkplanter en oprichter van de Tehillim School of church music and worship in Pakistan. Momenteel werkt hij aan zijn dissertatie aan Fuller Theological Seminary in Pasadena.
In het eerste deel van het college werden we meegenomen naar de fundamenten en de geschiedenis van de Missio Dei: ‘Missie is niet wat wij doen, maar wat God doet. Wij zijn slechts middel, “agency” in goed Pakistaans. Missie wordt vaak geassocieerd met kolonialisme. Hoe krijgen we het onder dat etiket vandaan?’ Contextualisatie is cruciaal: ‘Not what the speaker says matters most, but what the recipient receives’. Met andere woorden: leer eerst de mensen kennen en begrijpen; leer wie ze zijn en wat ze doen.
In het tweede deel van zijn college werkte Sarwar dit verder uit door ons mee te nemen in het onderwerp van zijn dissertatie: de psalmen in de Missio Dei. Waar het geschreven en gesproken woord in de zending het belangrijkste middel was in de benadering van andere culturen en godsdiensten, zijn de psalmen consequent over het hoofd gezien. Maar juist de psalmen bieden aanknopingspunten in de benadering van met name de islam. Wat velen van ons niet wisten, is dat de Zabur (Psalmen) in de Koran geaccepteerd zijn als Goddelijke openbaring. Daar komt bij dat de Koran geen narratief is, maar volledig poëtisch; niet bedoeld om gelezen maar om gereciteerd te worden. In islamitische culturen worden heilige teksten overgedragen door middel van recitatie, muziek en zang. Zo bezien brengt serieuze contextualisatie in de islamitische wereld als vanzelf bij de psalmen!
De psalmen zijn ook meer spiritueel dan theologisch, wat ze uitermate geschikt maakt als ‘point of entry’ of, zoals Sarwar het omschrijft, als ‘pad naar het huis van de islam’. Meer dan theologisch gecentreerde missie, die ten opzichte van de islam vooral polemisch is van aard, biedt het psalmenboek de mogelijkheid om moslims op een geestelijk niveau op te zoeken, om dan Christus vanuit de psalmen op te zien lichten.
Als een soort omgekeerde missie leerde Sarwar ons een aantal regels uit Psalm 51 in het Punjabi zingen, zo van Fazal naal oey rabb (en wat er verder volgt). Het klonk... enigszins*, maar het was een prachtige ervaring om samen te zingen vanuit het Woord zelf, op een heel andere manier dan we gewend zijn.
Kortom: een bijzonder waardevol intercultureel college Missiologie met verrassende inzichten. Voor meer over het werk van Eric Sarwar: https://fullerstudio.fuller.edu/finding-harmony/.
*Er zijn geheel tegen de goede smaak en zeden in opnames van de Punjabi-zang van de A-jaars gemaakt. Om illegale verspreiding hiervan te voorkomen is het hier openbaar te beluisteren.
Jan Willem van Panhuis, eerstejaarsstudent
